De heup

Het heupgewricht bestaat uit twee botten het bovenbeen (het femur) en het heupbeen (het art. coxae). Het heupbeen is een deel van het bekken welke daar direct aan verbonden zijn. Het heupbeen bevat aan beide zijde een kom, dit wordt het acetabulum genoemd. De kom is over het algemeen groter dan de kop van het bovenbeen, dit zodat de kop niet (snel) uit de kom kan schieten. Een onderdruk zorgt ervoor dat de heup een soort vacuüm zuigt en beter in de kom blijft zitten. Er komt over het algemeen behoorlijk veel belasting op de heup te staan, door de onderdruk blijft de kop van het bovenbeen stabiel in de heupkom.

​Er zijn verschillende soorten heupklachten, zo kan men specifieke klachten van aspecifieke klachten onderscheiden en kunnen klachten aan de heup acuut of chronisch zijn. Naast de verschillende soorten heupklachten zijn er verschillende aandoeningen/blessures die pijn in de heup kunnen veroorzaken, zoals een slijmbeursontsteking van de heup, gerefereerde pijn in de heup, gebroken heup of een heupflexor scheur.

Acute heupklachten: Dit zijn heupklachten die korter dan zes weken aanwezig zijn. Denk hierbij aan een val op de heup, overbelastingsblessure van de heup na een lange wandeltocht of een intensieve sportwedstrijd.

Chronische heupklachten: Chronische heupklachten zijn klachten die langer dan drie maanden aanwezig zijn, zoals: slijtage van de hup, slijmbeursontsteking of heupdysplasie. Vaak denkt men bij chronische klachten dat deze niet te verhelpen zijn, maar de tegenstelling is waar. Zowel bij chronische als acute heupklachten kan fysiotherapie goed helpen.

Kortom: er kunnen diverse problemen optreden in het heupgewricht. Zo kan de kwaliteit van het kraakbeen van de botten van de heup achteruitgaan, wat een heel normaal verouderingsproces is. Tevens kunnen spierscheuringen, kneuzingen, stijfheid, beperkingen en instabiliteit ontstaan door diverse oorzaken. Belangrijk is om de oorzaak te achterhalen en hier specifiek op te behandelen en trainen.